Δεν είναι μπίζνες και γκλαμουριά η δημοσιογραφία

3.2.2008 ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Γ.Παπαδόπουλος-Τετράδης

" Η δημοσιογραφία μεταδίδει στον λαό γεγονότα, δεν παράγει γεγονότα.Η δημοσιογραφία ερευνά την πολιτική και οικονομική εξουσία για να πληροφορεί τον λαό. Οχι για να του αποκρύπτει.
Η δημοσιογραφία δεν υπάρχει για τα συμφέροντα των δημοσιογράφων. Υπάρχει για τα συμφέροντα του λαού.
Η δημοσιογραφία δεν συνυπάρχει με την πολιτική και την οικονομία. Χρησιμοποιεί την πολιτική και την οικονομία για να συνυπάρχει με τον λαό.Η δημοσιογραφία δεν έχει δική της φωνή, δικά της μάτια, δικά της αυτιά.
Η δημοσιογραφία είναι η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή. Τα μάτια αυτών που δεν μπορούν να δουν. Τα αυτιά αυτών που δεν μπορούν να ακούσουν.
Η δημοσιογραφία δεν κρίνει και δεν σχολιάζει για να υπηρετεί τον ναρκισσισμό των σχολιαστών, τα συμφέροντα της πολιτικής εξουσίας και τις δουλειές των επιχειρηματιών. Κρίνει και σχολιάζει για να υπηρετεί τον φωτισμό των γεγονότων, την προώθηση των ιδεών, τον εμπλουτισμό της σκέψης.
Η δημοσιογραφία δεν είναι είδηση. Διαχειρίζεται την είδηση. Δεν είναι διασημότητα. Διαχειρίζεται τη διασημότητα των άλλων. Δεν είναι εξουσία. Διαχειρίζεται τις πράξεις και τις επιδιώξεις της εξουσίας.
Η δημοσιογραφία δεν είναι εξουσία. Είναι δουλειά, σκληρή και μέλημα. Και έγνοια. Πέρα και πάνω από κάθε εξουσία. Κανέναν δεν ορίζει. Ορίζεται. Απ' τις ανάγκες του ανθρώπου. Δεν είναι αφέντης κανενός. Είναι υπηρέτης μόνο.Και είναι μικρομεσαία η δημοσιογραφία σαν τον κοσμο. Μπίζνες και γκλαμουριά είναι απάτη.

Τα τελευταία χρόνια, μαγνητισμένοι από τα φώτα της αναγνώρισης, της αίγλης, συχνά σπρωγμένοι από σύνδρομα σωτηριομανίας, ή και πλουτισμού, όλο και πιο πολλοί βλαστοί μπαίνουν στο επάγγελμα, όλο πιο αμόρφωτοι κι ακαλλιέργητοι, δημιουργήματα μιας παιδείας όλο και πιο φτωχής και μιας οικογένειας όλο και πιο κενόδοξης.Μπαίνουν στο επάγγελμα, σπρωγμένοι από στελέχη όλο πιο ανεπαρκή και ανεκτικά στη μετριότητα. Τέτοια μετριότητα, που τα ίδια τα μέσα πουλάνε στον λαό, βυθίζοντάς τον ακόμα πιο πολύ σε απαιδεψιά.Δεν είναι η αγραμματοσύνη, που σπέρνουν, το χειρότερο. Ούτε η επιδερμική προσέγγιση και η απουσία γνώσεων στα θέματα που πιάνουν. Είναι η ανεπάρκεια σε αξιοπρέπεια, που όλο και πληθαίνει. Είναι η απουσία προτύπων και η αναγνώριση της γελοιότητας ως αυθεντίας. Είναι το σόου, οι πηχυαίοι τίτλοι, ο εξυπνακισμός και ο φτηνός λαϊκισμός, που εξορίζουν την ουσία των πραγμάτων..."